Z historii dzielnic Prószkowa

Współcześnie miasto Prószków składa się z jedenastu dzielnic. Historycznie najstarszą częścią jest Wioska (nazywana też wieś prószkowska lub wioseczka). Do XIX wieku ta dzielnica była odrębną miejscowością. Była ona położona w odległości zaledwie kilkudziesięciu metrów od miasteczka Prószków, czyli tuż za prószkowskim rynkiem oraz parafialnym kościołem. Współcześnie jest to ul. Wojciecha Korfantego. Warto dodać, że miasto Prószków powstało dopiero w XVI wieku i obejmowało sam rynek z otaczającymi go budynkami mieszkalnymi. Właśnie na przełomie XIX i XX wieku do miasteczka Prószków przyłączono kilka osad.

W Wiosce do naszych czasów przetrwał budynek (ul. Korfantego 1), w którym działała pierwsza szkoła elementarna w Prószkowie. Pochodzi on z końca XVIII wieku. Warto dodać, że pierwotnie był on parterowy. Dopiero w 1820 roku dobudowano piętro. Do 1930 roku pełnił funkcję szkoły. Aktualnie obiekt ten jest objęty opieką opolskiego konserwatora zabytków. 

Pod koniec XVIII wieku powstała osada dla osób, pracujących w pobliskich lasach. Otrzymała nazwę Wilhelmsberg, czyli góra Wilhelma. Miała związek z nazwiskiem założyciela osady Wilhelma Heinricha Hellera. Był on królewskim nadleśniczym. Wybudował tutaj również w 1797 roku leśniczówkę w Wilhelmsbergu, która przetrwała do naszych czasów. Współcześnie ta dzielnica nosi nazwę Wybłyszczów. Tworzą ją ul. Partyzancka z kilkoma nowo powstałymi bocznymi uliczkami.

Nowy Świat (Neue Welt) rozpoczyna się przy nowo powstałym rondzie im. Królewskiej Akademii Rolniczej i rozciąga aż do granic miasta w kierunku Zimnic Małych. Nazwa tej dzielnicy prawdopodobnie pochodzi od działającego w tej części miasta hotelu Neuwelt, którego właścicielem był Theodor Henry. Dzisiaj jest on siedzibą Ośrodka Kultury i Sportu w Prószkowie. W tej części miasta znajduje się też dawny kościół ewangelicki z 1886 roku, który dzięki  zaangażowaniu gminy udało się uratować przed zniszczeniem. Warto również wybrać się na cmentarz ewangelicki w Prószkowie. Znajdują się tam m.in. nagrobki wykładowców Królewskiej Akademii Rolniczej. 

Z osadą Nowy Świat sąsiaduje inna dzielnica, czyli Grzybowiec. Wzmianki o niej sięgają połowy XIX wieku. Funkcjonowała też pod nazwą Pilzdorf lub Pilzdörfel. Nazwa prawdopodobnie pochodzi od znajdujących się w pobliżu lasów, obfitujących w grzyby. Główną ulicą Grzybowca jest ul. Powstańców. Rozpoczyna się ona przy budynku Urzędu Miasta i Gminy, a kończy się przy drodze prowadzącej do lasu. 

Warto też przypomnieć, że na terenie dzisiejszego Prószkowa wydobywano rudę żelaza i prowadzono poszukiwania złota. Było to możliwe dzięki temu, że Beldo von Proskau w XIV wieku otrzymał potrzebny przywilej górniczy. Wtedy to zaczęto wytapianie rudy żelaza. Odbywało się to głównie na terenie osady górniczej Althammer. Ze względu na zagrożenie pożarowe osada oddalona była od miasteczka. Co ciekawe, jeszcze w drugiej połowie XVIII wieku ta część miasta Prószków była  traktowana jako odrębna wioska i była nazywana Dorf Althammer. Dokładnie nie wiadomo, kiedy ta osada została włączona do Prószkowa. Pozostałością po dawnej osadzie hutniczej jest nazwa dzielnicy miasta Stara Kuźnia.

Kolejną dzielnicą Prószkowa jest Osiedle Parkowe. Ta część miasta znajduje się pomiędzy Pomologią a prószkowskim rynkiem. Aktualnie dzielnica funkcjonuje pod nazwą Osiedle. Powstało ono na bazie dawnej stacji doświadczalnej Instytutu Pomologicznego. Tuż za Osiedlem Parkowym znajduje się jedna z  najciekawszych dzielnic Prószkowa, czyli Pomologia. W tej części miasta utworzono w drugiej połowie XIX wieku Królewski Instytut Pomologiczny. Była to niezwykle ceniona niemiecka uczelnia. W 1915 roku nazwę instytutu zmieniono na Królewska Szkoła Sadowniczo-Ogrodowa. W roku 1924 uczelnię przekształcono na Niższą Roczną Szkołę Ogrodniczą, która działała do roku 1944. Po II wojnie światowej znalazła się pod bezpośrednim zarządem władz polskich. Powstało tutaj znane na całym świecie Technikum Ogrodnicze. 

W części północno-zachodniej miasta znajduje się dzielnica zwana Oborą. Współcześnie są to ulice: Grunwaldzka oraz Piaskowa. Nazwa ta była używana już w drugiej połowie XVIII wieku. Pochodzi od dawnej nieistniejącej już obory dla owiec. Jej budynek miał 100 metrów długości i ciągnął się wzdłuż ul. Rudnickiej. Obora ta należała kiedyś do domeny prószkowskiej. Z czasem owczarnia została przeniesiona w inne miejsce, czyli na ul. Bp. Ignacego Krasickiego. I tak powstała obiegowa nazwa tego zakątka, czyli Owczarnia. Jedynym śladem po dawnej owczarni jest nazwa Obora. Rudnica Mała to nazwa określająca zabudowania dawnego młyna rudnickiego.